عجب شهری بود این شهر آوه.

عجب شهری که نظمش بی ثبات است

عجب شهری که از بنیان دهات است

یدک تنها ز شهری می کشد نام

که نامش بر پلاکی در ره عام

چنان حک گشته خوانا شهر آوه 

که هر چشمی کند آن را نظاره 

دریغا لیکن از عمران و بهبود

که دارد شهرمان کوهی ز کمبود

ز امکانات شهری بی نشان است

چو افلیجی ز حرکت ناتوان است

ندارد رنگی از عمران به رخسار

ز فرسایش زند فریاد دیوار

نه تسهیلات و خدمت های شهری

ز دریا قسمت ما گشته نهری

نه مسوولی مسمم بهر خدمت

که ایشان جملگی در خواب غفلت 

چو جمعا نابلد با شیوه ی کار

مجدد می شود هر کار تکرار

چو طرحی می شود یک ماهه اجرا

در این جا می زند یک سال در جا

پس از اجرای هر طرحی به کرات

به پیش آید هزار و صد مکافات

خرابش می کندد و باز سازند

جگرها را مجدد می گدازند

تخصص چون نباشد هر کجایی

برآید هر زمان یک ماجرایی

خیابانی بود در حال حاضر 

که بلواری خورد در آن به ظاهر 

خیابانی که طولش باشد اندک

که احداثش بود یک طرح کوچک

ولیکن بی گمان در چشم ایشان

اتوبانی بود از قم به تهران

و یا چون راه ابریشم بود این

و شاید هم رسد از آوه تا چین

بلاشک هم مخارج های آن نیز

برابر می شود با طرح شاندیز

کم آید هر چه آید بی زبان پول

عجب طرحی بود این طرح مجهول

عجب شهری ، عجب پایی ، چه رنگی

چه زیبا شهرمان ، شهر فرنگی

ز نامش قسمتم تنها عوارض 

تنفس هم بخواهد یک مجوز

کمر در زیر آبونمان سنگین

خمیده چون کمان با روی غمگین 

شما ای آن که اینجا شهرداری !

نکردی گر کمی ما را تو یاری

نکردی گر به آبادی تو همت

که تا آید برون این ده ز رخوت

دهات اینجا بماند گر چو سابق

به دهداری همی باشی تو لایق .

سید حمیدرضا خوشدل